Laura

Επισκεφτήκαμε τον Άγιο Νικόλαο τον περασμένο Σεπτέμβρη και ανακαλύψαμε ότι εκτός από την πόλη, που είναι πανέμορφη, υπάρχουν πολλά να δει κανείς και να κάνει και στα γύρω χωριά. Συγκεκριμένα είχαμε μεγάλη τύχη που κάποιος μας πρότεινε να επισκεφτούμε την Κριτσά.

Πριν το χωριό σταματήσαμε στην εκκλησία Παναγία Κερά για να δούμε την ομολογουμένως εντυπωσιακή τοιχογραφία του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης και μαγευτήκαμε από την ατμόσφαιρα της εκκλησίας. Μας είπαν να επισκεφτούμε και άλλες εκκλησίες του χωριού που έχουν αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον, όπως του Αφέντη Χριστού, το ναό του Αγίου Γεωργίου με τις σκηνές από τη ζωή του και τη μεταμόρφωση του Σωτήρος με τις τοιχογραφίες από το 12ο και 13ο αιώνα. Οι αποστάσεις δεν ήταν μεγάλες οπότε αποφασίσαμε να τις δούμε όλες. Επισκεφτήκαμε και δυο μουσεία, το μουσείο «Ροδάνθη» με φυτά και βότανα της Κρήτης και το «Σπίτι της Κριτσωτοπούλας», ένα μικρό, λαογραφικό μουσείο. Μέσα στο χωριό επίσης ήταν πολύ ενδιαφέρον που είδαμε τις εγκαταστάσεις του συνεταιρισμού όπου παράγεται το ελαιόλαδο και αυτές του γυναικείου συνεταιρισμού όπου είχαμε την τύχη να δοκιμάσουμε πολύ νόστιμα χειροποίητα παραδοσιακά γλυκά.

Από κει μας πρότειναν να πάμε και σε ένα γειτονικό χωριό που βρίσκεται πολύ κοντά, τον Κρούστα, οπότε ξαναπήγαμε και την επόμενη μέρα, για να δούμε και την αρχαία πόλη Λατώ, η οποία μας εντυπωσίασε. Καθίσαμε σε ένα παραδοσιακό μαγαζί και δοκιμάσαμε εφτάζυμο ψωμί που φτιάχνεται εκεί, σκιουφιχτά μακαρόνια, που μας είπαν ότι τυλίγονται στο χέρι, μυζηθρόπιτες που τρώγονται με μέλι που παράγεται κι αυτό εκεί και αμύγδαλα, η περιοχή τριγύρω είναι γεμάτη αμυγδαλιές. Βιαστήκαμε να τελειώσουμε το φαγητό μας για να μη χάσουμε το tour για το μέλι και για το εφτάζυμο, που όπως μάθαμε περιέχει καυτερή πιπεριά και κοπανισμένα ρεβίθια. Μας πρότειναν να το δοκιμάσουμε ζεστό με μέλι όπως και κάναμε! Φεύγοντας πήραμε μαζί μας και από τα δυο. Καθώς περπατούσαμε στο χωριό μας έκαναν εντύπωση οι γυναίκες που κάθονταν έξω από τα σπίτια και κουβέντιαζαν πλέκοντας και μας χαιρετούσαν πολύ εγκάρδια. Δε θέλαμε να φύγουμε κι έτσι περπατήσαμε στα δρομάκια του χωριού και ήπιαμε καφέ σε ένα παραδοσιακό καφενείο παρατηρώντας τους ντόπιους.

Πληροφορηθήκαμε ότι διάσημο για το μέλι του είναι και το χωριό Πρίνα που συνδέεται με τον Κρούστα με μονοπάτι που διασχίζει το δάσος. Δυστυχώς, όμως, δεν είχαμε το χρόνο να ακολουθήσουμε ούτε αυτή, ούτε κάποια άλλη από τις πεζοπορικές διαδρομές που υπάρχουν γύρω, αλλά ελπίζω να μπορέσουμε να τις περπατήσουμε σε επόμενη επίσκεψή μας!